De kwalijke kant van symptoombestrijding

De mens wordt soms ziek, het is een feit van het leven.  Zeker tegenwoordig komt dat natuurlijk enorm slecht uit want we moeten aan het werk, de kids moeten naar judo of we willen geen tijd verdoen aan op de bank hangen en een pak tissues leeg snotteren. Soms worden we ook echt ziek, ernstig ziek, levensbedreigend ziek zelfs.
Wat elke ziekte kenmerkt is dat die gepaard gaat met symptomen. De dokter inventariseert de symptomen en identificeert op die manier de ziekte. Anders gezegd, regulier medisch wordt de ziekte gedefinieerd door de specifieke combinatie van bepaalde symptomen. In sommige gevallen is bekend wat de eigenlijke oorzaak is van de ziekte en kan het probleem aan de bron worden aangepakt. Dit is alleen in veel gevallen niet zo en omdat wij, als patiënt, klagen over de symptomen is het regulier medisch beleid vaak gericht op het verminderen van die symptomen.

Nu is dit niet het eerste stukje over het belang van symptomen. Mocht u het interessant vinden lees dan ook "omarm het symptoom". Waar ik het in "omarm het symptoom" vooral heb over de communicatieve functie van symptomen, zit er nog een andere, veel belangrijkere, kant aan symptomen.

De meeste symptomen worden veroorzaakt door het lichaam zelf als onderdeel van het zelfregulerend of zelf herstellend vermogen. De symptomen zijn dus een uiting van een proces, opgewekt door het lichaam, om de oorzaak van de ziekte te bestrijden.
Koorts is hier altijd een mooi illustratief voorbeeld van. Koorts wordt opgewekt door het lichaam om de lichaamstemperatuur te verhogen. De meeste ziektekiemen (voor de mens) gedijen het best bij 37,5 dus gaan ze dood, verzwakken ze of kunnen zich niet meer vermenigvuldigen bij een lichaamstemperatuur van 39-40 graden Celcius. Bovendien gaat koorts gepaard met een hogere hartslag, waardoor de bloedtoevoer (met witte bloedcellen) verbeterd en gaat de locale bloedvaten maximaal open staan of het immuunsysteem ruim baan te geven.

Hoe zinvol lijkt u een ontstekingsremmer nu nog?

Het is van het allergrootste belang om eerst de oorzaak van een ziekte te kennen alleer iets te ondernemen. Dat is wat een osteopaat doet. Als osteopaat in Haarlem ben ik altijd bezig met de vraag waarom het lichaam doet wat het doet en. nog veel belangrijker, wat ik moet doen om het lichaam te helpen zonder dat ik teveel in de weg loop.

Het lichaam heeft een enorm vermogen om zichzelf te genezen en je moet als therapeut erg oppassen dat je dat proces niet negatief beïnvloed. Bescheidenheid past de therapeut. Het lichaam is oneindig veel wijzer.

Axel Staps D.O.-mro, osteopaat
Movere praktijk voor Osteopathie
kijk voor meer informatie op www.osteopathie-movere.com of www.osteopathie-movere.com/osteopathie-haarlem.html

Vindt u mijn blogjes leuk? Abonneer u gerust, het is gratis. Lees ook kinderosteopathie.blogspot.com, baby-kwaaltjes.blogspot.com of  https://osteopaat-haarlem.blogspot.com

De Relatieve Waarde Van Wetenschap

Als ik mensen spreek, krijg ik vaak de vraag of osteopathie wetenschappelijk bewezen is. Nu is dat op zich best wel het geval, al moet je voor de meeste serieuze onderzoeken wel naar het buitenland. Daar zijn namelijk instituten die de know-how en financiën hebben om goed onderzoek te doen.
Hier in Nederland worden wij als beroepsgroep regelmatig aangesproken op het gemis van wetenschappelijke onderbouwing maar ons ontbreekt dan ook het geld en de infrastructuur om aan die eis tegemoet te komen. Er zijn simpelweg geen wetenschappers die het onderwerp op willen pakken.
Als we zelf de nodige middelen bij elkaar zouden krijgen en een onderzoek op zouden zetten, krijgen we het verwijt dat we als slagers ons eigen vlees keuren.

Nu heb ik persoonlijk veel interesse voor (medische) wetenschap en erken dat de wetenschap een goede manier is om de wereld om ons heen beter te begrijpen, maar mij bekruipt de laatste tijd steeds meer een andere gedachte. Is de roep om alles wetenschappelijk te bewijzen wel terecht of zelfs wenselijk.

Als ik naar mijn eigen vak, osteopathie, kijk, zie ik wel enkele haken en ogen.
Aan een hoogwaardig onderzoek hangen eisen. Dit zijn vooral eisen om te voorkomen dat er wordt gesjoemeld tijdens de studie en zodoende de uitslag gemanipuleerd in een gewenste richting.
Eén van die eisen is bijvoorbeeld dubbelblindheid. Een studie is dubbelblind als zowel de patiënt als de behandelaar niet weet of hij een werkzaam middel krijg of geeft. Nu is er misschien voor de patiënt nog wel een constructie te bedenken waar aan deze eis wordt voldaan, maar de osteopaat weet altijd wat hij doet. Dus enkel blind is het hoogst haalbare maar dat wordt onmiddellijk afgeserveerd als onvoldoende. De uitkomsten van de studie genegeerd.

Het samenstellen van een homogene onderzoekspopulatie is ook een ondoenlijke klus. Homogeen betekend "overal gelijk",  dus allemaal dezelfde patiënten met dezelfde kenmerken. Maar wij betrekken juist het hele lichaam bij de analyse van elke individuele klacht.
Vervolgens worden we geacht bij alle patiënten het zelfde te doen. Dat zou op zich kunnen, maar dat is geen osteopathie.

Tot slot is bij ons vak de kunde van de osteopaat van belang. Dus wie voert de te onderzoeken behandeling uit, en zou die niet beter door een ander uitgevoerd kunnen worden.
Een voorbeeld hiervan is een, pas geleden uitgevoerd, onderzoek naar de werkzaamheid van cranio-sacraal therapie, waarbij men de technieken liet uitvoeren door studenten van de opleiding.

Maar al deze overwegingen ter zijde, mijn vraag was: is het nodig of wenselijk.

Laten we met het geld beginnen: Als al het onderzoek uit dezelfde potjes betaald moet worden, waar zou u voor kiezen; onderzoek naar osteopathie of kanker?
Ik zou zelf geen stuiver uitgeven aan osteopathie, als ik eerlijk ben.

Maar waarom dan wel? Om te bepalen of osteopathie werkt? Zegt een onderzoek meer dan de al 140 jaar behaalde resultaten bij onze patiënten? Om te bepalen of het altijd werkt? Dat kan ik u zo ook al vertellen, nee, natuurlijk niet. Maar dat geldt ook voor om het even welke pil. Niets helpt altijd.
Omdat alleen wetenschappelijk bewezen therapieën heilzaam zijn voor de patiënt? Werkelijk? Volgens mij is elke wetenschappelijk bewezen therapie al werkzaam voordat ie wetenschappelijk bewezen is.

De noodzaak en het nut voor gegeneraliseerde uitspraken over de werkzaamheid van osteopathie is minder omdat het op de patiënt toegesneden behandelingen zijn die door een individuele osteopaat worden gegeven. Dat is anders dan miljarden pillen uit één bron voor miljoenen patiënten wereldwijd. Dan wil je zeker weten dat het medicijn ook nut heeft.

Ik zie meer nut in
fundamenteel onderzoek naar de principes van ons vak. Dat helpt de onderbouwing en de ontwikkeling van het vak de juiste richting in en maakt osteopathie van nog grotere waarde als onderdeel van onze gezondheidszorg.

Axel Staps,
Osteopaat, Haarlem

Interessant? Abonneer u op deze blog of lees ook deze blog over osteopathie!